We zijn op bezoek bij E. de Wit en Zonen BV, één van de eerste sponsoren van Tulip Valley. En we vielen met onze neus in de boter: we kregen een warm onthaal met koffie en gebak van Annemiek en Gert-Jan Rood, mede vennoot van het bedrijf, want hun zoon Justin vierde vandaag zijn dertiende verjaardag en ons interview vond bij hun thuis plaats.
Bij de start van Tulip Valley werd E. de Wit en Zonen gerund door Andre en Hans de Wit. André werd toentertijd door Nico de Wit en Klaas Blokker, beiden trouwe KGB-aanhangers, gevraagd om sponsor te worden. Hans vond dit destijds niet zo nodig, ze hadden immers beide geen voetballende kinderen bij KGB (inmiddels wel). Maar André zag het wel zitten en inmiddels is E. de Wit en Zonen BV al jaren een trouwe sponsor met ondertussen ook veel voetbalbloed.
De appel viel toch niet zo ver van de boom, want vader Ed heeft vroeger ook nog KGB gesponsord met het Zilveren Tulp Toernooi voor de A-junioren. Dit was een groot toernooi, waarbij ook teams uit het buitenland kwamen voetballen. Ed de Wit heeft zelf vroeger ook gevoetbald. Hij groeide op aan de Hoofdstraat bij het tuindersbedrijf van zijn vader. Toen zijn ouders verhuisd waren naar de Boonlaan, heeft hij het bedrijf van zijn vader samen met broer Ard voortgezet. Het was een gemengd bedrijf met tulpen, irissen, pioenrozen en diverse groenten. Er werden toen ook al (jaren 70) op kleine schaal tulpen gebroeid.
Inmiddels was Ed getrouwd met Gré en samen hebben zij vier kinderen gekregen: Marlies, André, Rob en Hans. In 1978 was de verkaveling een feit en zijn Ed en Gré met hun kinderen verhuisd naar Geerling 2, waar het bedrijf zelfstandig werd voortgezet. Ed ging meer en meer de kant van de bloementeelt op en liet de groente al snel links liggen.
Zoon André wist vanaf zijn vijftiende al dat hij ook in het bedrijf van zijn vader wilde werken. Hij deed de Havo, maar is na Havo 3 overgestapt naar de Middelbare Tuinbouwschool en nadat hij zijn diploma had behaald, is hij in het bedrijf gestapt. Ook zonen Rob en Hans hebben na de Mavo de Middelbare Tuinbouwschool doorlopen, maar zij moesten allebei eerst in militaire dienst. Daarna zijn ook zij bij vaders in het bedrijf gaan werken.
In 1998 vond vader Ed het mooi geweest en hebben zoons André en Hans het bedrijf aan Geerling 2 voortgezet, zoon Rob is voor zichzelf begonnen aan de Grootslagweg. Ed en Gré waren een aantal jaren geleden al naar Het Bunder verhuisd en André is in hun huis op de Geerling gaan wonen. Samen met zijn toenmalige vrouw Monique kreeg hij drie kinderen, Lisa, Anouk en Jeroen. De zomerbloemen en irissen verdwenen en de tulpenbroeierij is door André en Hans steeds verder uitgebouwd. Veel in het bedrijf is inmiddels geautomatiseerd.
Zoals gezegd, heeft Ed de Wit ook zelf gevoetbald bij KGB. Hij is begonnen als aspirant, daarna junior en uiteindelijk heeft hij bij het 3e en 4e gevoetbald. In die tijd gingen ouders nog niet echt mee met uitwedstrijden, en Ed moest in die tijd gewoon op de fiets (!) naar bijv. Spanbroek, naar de Spartanen in Wognum of naar Hoorn. Dat waren nog eens tijden.
Zoon André had niet zo veel met voetbal, die was meer bij de scouting en de ijsbaan te vinden. Zoon Rob heeft als junior ook gevoetbald en zoon Hans ook. Hans had het al snel bekeken en heeft na zijn veertiende niet meer gevoetbald. Twee van zijn dochters zijn inmiddels wel fanatieke voetbalsters. Maar daar over later meer.
In 2015 kreeg de familie De Wit slecht nieuws te verwerken: André werd ziek en al snel bleek dat hij een kwaadaardige hersentumor had. Ruim een jaar na de diagnose is hij helaas in januari 2017 overleden, hij werd slechts 54 jaar. Dit was een enorm verlies voor de familie en voor het bedrijf.
Na overleg is besloten dat oud-werknemer Gert-Jan Rood, die inmiddels als hovenier werkte, terug zou komen in het bedrijf als mede vennoot. Gert-Jan en zijn vrouw Annemiek wonen inmiddels met zoon Justin in het huis bij het bedrijf op Geerling 2.
En zo komt Gert-Jan Rood om de hoek kijken, een trouwe KGB voetballer en fan. Alhoewel, hij vertelde dat hij begonnen is bij De Zouaven, maar rond zijn 15e was gestopt, had er niet zoveel zin meer in. Nadat hij op zijn 21e is hij teruggekomen van een reis door Amerika, werd hij door kompaan Ruud Peerdeman gevraagd als keeper bij KGB voor het (legendarische) 7e. Daarin speelden destijds o.a Pommetje (Robèr van Ammers, Marcel Schouten, André Olivier, Edwin den Ouden en de veel te vroeg overleden Jeroen Leygraaf. Met dit team heeft Gert-Jan legendarische tijden mee gemaakt, niet alleen in de kantine, maar ook op toernooien. Met veel plezier dacht hij terug aan een toernooi in Bussum, geregeld door Dick Duin die daar destijds een drive-in show had. Ze gingen er op zondagochtend heen met de trein en kwamen ’s avonds iets minder helder met de trein, hossend door de trein én met de beker weer terug. Ze hebben vier jaar met dit toernooi mee gedaan en het toernooi drie keer gewonnen.
Gert-Jan heeft niet alleen in het 7e gespeeld, maar is meerdere malen door Clemens Huisman gevraagd of hij met het tweede mee wilde doen, omdat er geen keeper was. Hij is ook mee geweest als reservekeeper voor het eerste, maar gekeept heeft hij daar niet. Ook heeft hij nog een aantal jaren in de zaal gevoetbald. Helaas gooide uiteindelijk een rugblessure roet in het eten en is hij gestopt met voetbal.
Zoon Justin voetbalt in JO 14-1. Hij is al heel jong bij de kabouters begonnen en kon niet wachten tot hij mocht voetballen. Hij wordt nu getraind door Peter Bakker en Michael Helfensteijn, hij heeft het prima naar zijn zin, maar met verliezen heeft hij af en toe wel wat moeite.
Om op Hans en zijn dochters terug te komen, hij is getrouwd met Simone en samen hebben zij drie dochters: Yasmin (16), Sara (13) en Lian (11). Dochters Sara en Lian zijn fanatieke voetbalsters en hebben er veel plezier in. Sara speelt in de JO 14-1 en Lian in de MO 13-1. Simone is samen met Joyce van Dijke en Nigel Scholten coach van de MO-13. Vooral dochter Lian is zeer geïnteresseerd
in voetbal, zij weet alles van de speelsters en spelers van het Nederlands Elftal en ook de Champions League met Ajax werd afgelopen seizoen door de dames op de voet gevolgd. Of het nu gaat om de laatste transfers of de opstelling van Oranje, Lian weet het als eerste aan haar vader te melden.
Ook gaan ze graag bij het (vrouwen) voetbal kijken. Vorig seizoen hebben de meiden samen met hun teams als mascottes mee gelopen met de vrouwen van Ajax op de Toekomst. Deze zomer waren ze nog in Valenciennes bij de wedstrijd Nederland – Kameroen in Frankrijk, maar ook Nederland- Duitsland (3-0!) van
de mannen is in de Arena bekeken. Wat een mooie ervaringen. Hans wil nog wel een kritische noot meegeven: hij zou graag zien dat er meer geld wordt vrijgemaakt voor het meiden voetbal bij KGB, bijvoorbeeld voor de trainingen. Voor de jongens van dezelfde leeftijd wordt toch meer geld gereserveerd, wat jammer is. Hier valt nog veel te verbeteren. Waarvan akte!
Op het privévlak bleef de familie niet gespaard, want ook dochter Marlies werd ziek en zij is in november 2018 overleden, 57 jaar oud. Het bedrijf heeft ook oud- medewerker Hans Fit in maart 2018 verloren, dus er zijn verdrietige tijden geweest. Wij hebben enorm veel respect voor de familie hoe zij hier mee zijn
omgegaan.
Op maandagochtend waren de voetbalverhalen vaste prik in de kantine van de firma De Wit. Zo was er Hans, Ajax fan en altijd geïnteresseerd in voetbal, collega Theo Weel als een fervente Zouaven en Feyenoord fan, collega Miranca die voorheen zelf bij KGB heeft gevoetbald (ondergetekende Ron Bijleveld heeft haar zelfs vroeger getraind ) en ook trouw Zouaven en Barcelona fan is, Gert-Jan als KGB-er en ondergetekende als toenmalig medewerkster. Medewerker Hans Fit had meestal ook zijn woordje wel klaar en zijn mening over voetbal, dus u begrijpt dat er tijdens bij de koffie genoeg te bepraten viel! Gedurende het interview was het mij opgevallen, dat de achternamen van de mannen Wit en
Rood zijn, onze clubkleuren, een mooiere combinatie is er toch niet denkbaar!